“Unë e festoj jetën time sa herë që mundem vetë ose me njerëzit që më duan. Aksidenti më mësoi se jeta është e shkurtër dhe e brishtë, kështu që jetoni dhe vlerësoni çdo moment të saj!”
Me këtë mesazh tronditës Vassilis Dosoulas jep mësime jete, 29 vite pas aksidentit tragjik që pati në det kur një delfin fluturues e goditi dhe i preu të dyja këmbët.
Gushti 1994 shënoi përgjithmonë familjen Dosoula
Gushti i vitit 1994 shënoi përgjithmonë familjen e Vassilis Dosoula dhe çdo gusht siç thotë ai, feston jetën e tij që për pak e humbi në verën e vitit 1994. Nuk pushoi së luftuari dhe duke parë anën optimiste të jetës dhe nga intervistat dhe postimet e tij në rrjetet sociale, media nuk e fshehu asnjëherë problemin e tij duke dashur të tregojë se aksidenti e bëri edhe më të fortë përballë vështirësive të jetës.
Si ndodhi aksidenti tragjik
Në verën e vitit 1994, diku në det të hapur në Tolo, një grup po peshkon në një varkë. Është Vassilis Dosoulas, babai dhe xhaxhai i tij. Papritur ata shohin një delfin fluturues duke ardhur drejt tyre me një shpejtësi prej 32 kmh. Përplasja ndodh brenda sekondave. Helikat e hidrofoilit i presin dy këmbët dhe krahun e djathtë Vassilis-it në atë kohë 10-vjeçar, të cilin mjekët arritën t’ia “saldojnë” në KAT pak orë më vonë.
“Më kujtohet delfini fluturues që vinte drejt nesh dhe babai im duke bërtitur. Pjesa tjetër më është fshirë nga kujtesa. Delfini ndryshoi drejtim dhe u drejtua drejt shkëmbinjve, në tokë. Nuk kishte shpëtim. Ai nuk e kishte ulur shpejtësinë, kaloi mes dy barkave të peshkimit dhe u përplas me ne. Pas nesh ishin shkëmbinjtë. Kur pamë delfinin që vinte drejt nesh, u hodhëm në det. Më gjeti me kokën në ujë duke u mbajtur. Ai më goditi. Është gjëja e fundit që mbaj mend. Siç më thanë më pas, më futën në një varkë dhe më lidhën gjymtyrët e prera me rripa. Zhytësit më pas u zhytën për të gjetur këmbët dhe krahun tim. Ata arritën të gjenin dorën, njerëzit janë mirë. Ata gjetën njërën këmbë, por ajo ishte në gjendje të keqe. Gjithçka ndodhi në një çast. Më pas më futën në karrocën e një fermeri dhe më çuan në spital. Për sa kohë që isha në terapi intensive, nuk e dija se çfarë kishte ndodhur. Nuk më linin as në tualet. Kur ndërrova shtratin dhe dhomën, atëherë e kuptova. I qetë pyeta: “Tani çfarë do të bëjmë?”, ka thënë Vassilis Dosoulas herë pas here në intervistat e tij.
Nëna ime e kishte parë në ëndërr
“E kishte parë edhe nëna ime. Ajo u zgjua shumë e mërzitur dhe donte të dinte se ku ishim sepse ishim vonë. Kështu mori vesh se çfarë kishte ndodhur. Pastaj kishte shumë operacione. Fillimisht, kockat në këmbë duhej të rregulloheshin dhe më pas duhej të vija direkt në Athinë për t’i bashkuar. Zhytësit ranë në det dhe gjetën dorën. Nëse do të ishte në ujin e lumit nuk do të kishin problem, do të ishte më i zhvilluar por uji i detit bën dëm. Vijon udhëtimi në Amerikë, në qendrën e rehabilitimit. Një përvojë e madhe. Kështu e pashë. Kam takuar njerëz të veçantë atje. Kam bërë miq me të cilët mbajmë kontakte edhe sot”.
Shikoni fotot
